admin 
Ik wil het advies delen dat mijn familie en vrienden me gaven, wat resoneerde met mijn hart en me hielp deze moeilijke tijd door te komen, en hoe ik niet alleen weer bij mezelf kwam, maar nog beter terugkwam.
Weet dat je het waard bent.
Als iemand ons verlaat, voelen we ons afgewezen of verlaten, en we denken dat dit komt omdat we onwaardig zijn. We denken dat we niet goed genoeg zijn om bemind te worden, want als we dat wel waren, zou onze ex gebleven zijn.
Je bent het waard voordat je zelfs maar je eerste adem haalt. De acties van andere mensen hebben niets te maken met onze waardigheid. De belangrijkste liefde die we kunnen ontvangen is de liefde van onszelf. Als je je afgewezen voelt, zorg dan voor jezelf. Wees lief voor jezelf. Geef jezelf troost en liefde.
Neem het uur voor uur.
Mijn moeder zei altijd dat ik het uur voor uur moest nemen. Ik zou mijn vriend vertellen dat ik het vandaag tot 9 uur zal halen en dat is alles waar ik me op zal concentreren. En ik heb het gehaald. Vervolgens zei ik dat ik het tot 10 uur ‘s ochtends zou halen en ik heb het gehaald. Ik verloor altijd de tel als het bijna lunch was, en voor ik het wist was de dag voorbij!
Als we te ver vooruit gaan denken in de toekomst, kan dat heel overweldigend zijn. Ik hou van plannen en controleren, dus dit is een moeilijke voor mij. Maar ik weet dat wanneer ik me angstig begin te voelen, dat komt omdat ik de toekomst probeer te beheersen. Dit is een tijd om je op het heden te concentreren en erop te vertrouwen dat als je het van dag tot dag neemt, je hier doorheen komt.
Herinner jezelf eraan dat het altijd goed met je gaat.
Voor mij waren de ergste aspecten van liefdesverdriet de paniekaanvallen en angst. Ik begon na te denken over het feit dat ik niet meer bij mijn persoon was en stelde dan een aantal vragen waardoor ik me alleen maar slechter voelde. Waarom hebben ze me verlaten? Ik overleef het niet als ze met iemand anders uitgaan. Wat als ik het niet goed vind zonder hen? Voordat ik het wist, bevond ik me in een spiraalvormig gat dat me lichamelijk ziek maakte.
Ik moest mezelf afvragen waar ik echt bang voor was. Het kwam allemaal neer op hetzelfde thema: dat het me niet zou lukken; dat ik extreme pijn zou voelen. Ik zou het niet goed vinden omdat iemand er niet was? Dus dat betekende dat mijn welzijn en gevoel van veiligheid van iemand afhankelijk waren?
Als mijn gevoel van veiligheid afhankelijk was van iemand anders, betekende dat dat ik nooit echt veilig zou zijn (ongeacht wie er in mijn leven was). Ik zou altijd op anderen moeten vertrouwen voor mijn gevoel van veiligheid. De realiteit is dat ik de enige persoon ben die mezelf een veilig gevoel kan geven. Ik zal er altijd voor mezelf zijn, zelfs als niemand anders dat is.
Een van de beste adviezen die mijn moeder me gaf, was om een solide basis in mezelf te creëren, zoals ze had gedaan. Mijn stiefvader zei dat je op het punt moet komen dat het niet uitmaakt welke tragedie op je pad komt, je weet dat het goed komt. Dus als mijn paniek begon te beginnen, ademde ik en herinnerde mezelf eraan dat het goed zou komen, wat er ook gebeurde.
Ik had de gewoonte mijn gedachten over me heen te laten gaan, dus dit vergde oefening. Na een tijdje voelde ik een stevig fundament in mij. Ik voelde veerkracht en kracht die altijd zou blijven bestaan. Ik wist dat wat het leven ook op mijn pad gooide, ik het aankon.
Geloof dat hier het goede uit zal komen.
Wanneer ik in een gat van overdenken en angst over wat er was gebeurd, begon te spiralen, herinnerde ik mezelf eraan dat dit met een reden gebeurde. Dit was heel moeilijk op te nemen, maar ik bleef mezelf vertellen dat dit niet zou gebeuren tenzij er iets geweldigs uit zou komen. Terugdenkend aan alle keren dat ik een dieptepunt bereikte, herinnerde ik me het goede dat uit die situaties kwam. Mijn beste groei kwam uit die tijd. Waarom zou deze keer anders zijn? Ik besloot dat ik uiteindelijk het allerbeste zou krijgen, wat er ook gebeurt.
